Plany budowy metra w Warszawie sięgają 1925 r. Pierwotny projekt zakładał utworzenie dwóch krzyżujących się linii z północy na południe i z zachodu na wschód. Odcinki te, o łącznej długości 11 km, miało łączyć 10 stacji. (Docelowo linie miały mieć układ promienisty). W 1927 r. rozpoczęto badania geologiczne, a w 1938 r. prace przygotowawcze. Przerwał je wybuch II wojny światowej. 11 lutego 1948 r. powstał projekt Szybkiej Kolei Miejskiej, a 14 grudnia 1950 r. rząd podjął decyzję o rozpoczęciu prac nad budową głębokiego metra w Warszawie.
„1 stycznia 1950 roku stolica państwa radzieckiego – Moskwa, wzbogaciła się nowymi wzorcami socjalistycznej architektury – sześcioma stacjami nowej linii moskiewskiego metro. (…) Nowe stacje są przykładem, że metro w miastach socjalistycznych jest nie tylko urządzeniem komunikacyjnym, zapewniającym przejazd milionów pracujących ludzi w stolicy, lecz również pięknym wzorem radzieckiej sztuki monumentalnej. (…) Nowe stacje metra wykonane zostały w najróżnorodniejszych architektonicznych formach, posiadają różne proporcje, wykończone zostały przy użyciu różnorodnych rodzajów materiałów. Lecz te wszystkie elementy łączy w jednolitą całość zwarta treść ideowa. Jest nią idea stalinowskiej troski o zaspokojenie duchowych i materialnych potrzeb ludzi radzieckich, idea pełni radości i piękna życia społeczeństwa socjalistycznego” – pisała stołeczna gazeta 5 marca 1950 r.
Miało to zmotywować mieszkańców Warszawy do podążania śladami moskwian. Obiecywano, że do końca 1956 r. będą oddane do użytku najbardziej niezbędne odcinki. Prace rozpoczęły się, gdy Warszawa nie powstała jeszcze z gruzów; łatwiej było drążyć głębokie tunele.