Flaga III Rzeszy (Hakenkreuzfahne) to lewostronna swastyka wpisana w biały okrąg na czerwonym prostokącie. Pierwotnie to flaga NSDAP, w latach 1935–45 oficjalna flaga państwa niemieckiego (w latach 1933–35 wywieszana równolegle z flagą Rzeszy Niemieckiej).
Korzenie Hakenkreuzfahne sięgają początku lat dwudziestych. Hitler, chcąc zjednoczyć członków organizacji, rozpoczął poszukiwania symbolu. Jak pisał w „Mein Kampf”: „W Berlinie po wojnie byłem na masowej demonstracji marksistów przed Pałacem Królewskim i w Lustgarten. Morze czerwonych flag, czerwonych opasek i czerwonych kwiatów wystarczyło, aby nadać ogromnemu zgromadzeniu około 120 000 ludzi zewnętrzne oznaki siły. Mogłem poczuć i zrozumieć, jak łatwo człowiek z ulicy poddaje się hipnotycznej magii tak okazałej teatralnej prezentacji”.
Rozpatrywano wiele symboli i kolorów. Odrzucono m.in. barwy biało-niebieskie, uznając, że nie przyciągają uwagi i mogą być mylnie utożsamiane z flagą Bawarii. Wykluczono również czerń, czerwień i złoto, kojarzone z Republiką Weimarską. Za najbardziej harmonijne uznał Hitler cesarskie barwy czarno-biało-czerwone, symbol II Rzeszy, do której tradycji odwoływały się niemieckie antydemokratyczne środowiska międzywojnia. W przypadku Hakenkreuzfahne tradycyjne kolory nabrały jeszcze innego, ideologicznego wymiaru: czerwone tło miało kojarzyć się z socjalizmem, a biały okrąg i czarna swastyka symbolizowały ideały rasy aryjskiej.
Ostateczny koncept flagi nakreślił Hitler, chociaż, jak sam przyznał: „dentysta ze Starnberga przysłał dobry bardzo podobny projekt”. Dentystą tym był dr Friedrich Krohn – członek tajnego rasistowskiego Towarzystwa Thule, które miało w swym godle swastykę.