Flaga amerykańska jest określana nazwą stars and stripes. Składa się z 13 naprzemiennych, poziomych czerwonych i białych pasów, symbolizujących 13 walczących o niepodległość kolonii. Układ rozpoczyna się od koloru czerwonego, gdyż Amerykanie rozpoczęli tworzenie państwa od walki. Kolor biały symbolizuje pokój, do którego dążyli. W lewym górnym rogu na niebieskim tle umieszczone są gwiazdy koloru białego. Każda symbolizuje jeden stan. Kolor niebieski oznacza spokój i trwałość.
Kolory flagi używane były od początku wojny z Anglikami. Wtedy jednak w lewym górnym rogu widniała brytyjska flaga Union Jack, symbol przywiązania do metropolii. Ta specyficzna flaga jest nazywana Grand Union Flag lub Continental Colors. Po ogłoszeniu Deklaracji Niepodległości ten element został zastąpiony 13 białymi gwiazdami na niebieskim tle.
Wzór amerykańskiej flagi został określony przez Kongres 14 lipca 1777 r. Odpowiednia rezolucja nie określała jednak sposobu ułożenia gwiazd. Umieszczano je na okręgu (tzw. flaga Betsy Ross) lub na szereg innych sposobów. Niekiedy w środku niebieskiego pola z gwiazdami wpisywano liczbę 76, co odnosiło się do daty uchwalenia Deklaracji Niepodległości.
Gdy do Unii zaczęły wchodzić nowe stany, każdy zyskiwał zarówno pas, jak i gwiazdę. Gdy uzmysłowiono sobie, że liczba pasów będzie się zwiększać i zwiększać, ustawą Kongresu z 1818 r. (Flag Act) przyjęto zasady obowiązujące do dziś: 13 pasów i kolejna gwiazda dla nowego stanu; sposób ułożenia gwiazd miały regulować decyzje prezydentów.
W 1892 r.