Światową karierę dżinsy (jeansy) zrobiły za sprawą niemieckiego kupca Leviego Straussa, założyciela firmy Levi Strauss&Co., która do dziś jest czołowym producentem tego typu spodni. W 1853 r. Strauss przybył do San Francisco i tam otworzył sklepik wielobranżowy. Niebawem zorientował się, że jego klientów najbardziej interesowały mocne, odporne na rozdarcia ubrania. Zaczął wtedy szyć spodnie z płótna żaglowego, które akurat posiadał w dużych ilościach. Popyt na ten produkt szybko przerósł najśmielsze oczekiwania Straussa. Jego spodnie zrobiły furorę wśród kalifornijskich poszukiwaczy złota, których praca wiązała się z ciągłym narażeniem odzieży na zniszczenie. Z czasem takimi spodniami zainteresowali się też farmerzy i kowboje.
W 1872 r. spółka Levi Strauss&Co. nawiązała współpracę z krawcem Jacobem Davisem, który wpadł na pomysł, żeby najłatwiej niszczące się części spodni wzmacniać miedzianymi nitami. W rok później ruszyła produkcja pierwszych dżinsów w kolorze niebieskim. Nazywano je wtedy waist overalls. Później ograniczono się do samego słowa overalls. Określenie jeans dla tego typu odzieży pojawiło się dopiero w połowie XX w. w gwarze nastolatków. W 1960 r. kompania Levi Strauss zaadaptowała to młodzieżowe słówko jako oficjalną nazwę swego produktu.