Przejmowanie władzy w Rosji było zawsze wydarzeniem kosztownym i widowiskowym. W opisanej szczegółowo ceremonii wstąpienia na tron pierwszego cara z dynastii Romanowych, Michaiła, główny rytuał poprzedzał uroczysty pochód po regalia do znajdującego się na Kremlu skarbca. Najbliżsi ludzie z otoczenia przyszłego cara nieśli insygnia na drogocennych tacach. Na pierwszej Czapkę Monomacha, która według legendy przybyła do Rosji z Bizancjum, na drugiej pierścień z Krzyżem Świętym i barmny, rodzaj kołnierza obszytego złotem i drogimi kamieniami. Berło i jabłko niesiono w rękach. Pochód, przy dźwiękach dzwonów wszystkich kremlowskich cerkwi, kierował się do Soboru Uspieńskiego. Tam w drzwiach cara witał metropolita pocałowaniem w rękę, prowadził go do usytuowanego w centrum świątyni podestu, przy wtórze modlitw zakładał mu na głowę Czapkę Monomacha, odziewał w barmny, wręczał berło i jabłko. Berło było ze złota ozdobione kamieniami szlachetnymi. Uwieńczone krzyżem, weszło w skład regaliów carskich i po raz pierwszy użyto go podczas koronacji Fiodora I. (Od koronacji Katarzyny Wielkiej zastąpiło je berło imperatorskie, z osadzonym u wierzchołka olbrzymim brylantem Orłow; dla imperatorowej wykonano też nowe jabłko ze złota, ozdobione brylantami, któremu Paweł I dodał ogromny szafir i duży brylant). Pozostałe regalia (miecz, pieczęć i chorągiew) tylko wnoszono do soboru podczas koronacji; tarczy używano jedynie podczas pogrzebów carskich.
Potem rozpoczynała się liturgia, podczas której cara namaszczano mirrą. Następnie car wchodził za ołtarz i przyjmował komunię pod postaciami chleba i wina; jako głowa Cerkwi brał kielich z rąk metropolity i komunikował się sam, następnie metropolita udzielał komunii cesarzowej.