Urodziła się Katarzyna II (1729–96) w Szczecinie jako Zofia Fryderyka Augusta, córka Krystiana, księcia Anhalt-Zerbst, generała w służbie pruskiej. W 1745 r. poślubiła rosyjskiego następcę tronu ks. Piotra Ulryka (późniejszego cara Piotra III) i przeszła na prawosławie, przybierając imię Katarzyny. W tym okresie zaczęła gromadzić wokół siebie lojalną koterię dworską, a jednocześnie – wzorem panującej cesarzowej Elżbiety – prowadzić bujne życie erotyczne, często zmieniając partnerów; wśród jej ówczesnych kochanków znalazł się m.
To artykuł, do którego dostęp mają nasi cyfrowi prenumeratorzy
Chcesz czytać dalej ten tekst?
Chcesz mieć nieograniczony dostęp do wszystkich płatnych artykułów na Polityka.pl i innych korzyści?
Wypróbuj za 1 zł