Pomocnik Historyczny

Uszanka, rubaszka, walonki

Czapka uszanka Czapka uszanka Stanisław Ciok / Polityka
RubaszkaStanisław Ciok/Polityka Rubaszka

Uszanka

Uszankę, zwaną też uszatką, wycofano z rosyjskiego wojska dopiero w 2013 r. Zimową czapkę z nausznikami zastąpiono bardziej nowoczesnym nakryciem głowy, pasującym do hełmów i tzw. headsetów, czyli słuchawek połączonych z mikrofonem. Przy okazji zrezygnowano też z onucy.

Uszanki wywodzą się z Rosji, ale Rosjanie prawdopodobnie zapożyczyli ich krój w średniowieczu od Mongołów. W 1919 r. nosili je żołnierze białej armii Aleksandra Kołczaka, potem również czerwonoarmiści. W czasach Związku Sowieckiego widać je było nie tylko na głowach milicjantów, żołnierzy, marynarzy, ale i zwykłych ludzi. Uszanka stała się nieodłącznym elementem zimowego krajobrazu prawie wszystkich krajów ZSRR. Podobne czapki można spotkać w Finlandii, Chinach i w Korei Północnej.

Szyje się je z futer lisów albo kun i owczych skór, tańsze ze skórek królików i piżmaków, futra szarych wilków albo psów. Jeszcze tańsze ze sztucznego futra i z sukna, a najtańsze, ale znacznie mniej ciepłe, są ze sztucznego tworzywa. Nazwa uszanki pochodzi od dwóch kawałków futra lub materiału zasłaniających uszy. Najczęściej związuje się je troczkami i umieszcza na górze czapki. Rzadziej pod brodą. Część Rosjan uważa, że noszenie czapki z nausznikami opuszczonymi do dołu jest niemęskie. Stereotypowego śmieciarza albo gospodarza domu sprzątającego podwórko często przedstawia się w czapce uszance z rozwiązanymi bezładnie klapami, z których jedna skierowana jest ku górze, a druga zwisa na dół.

Rubaszka

To zarówno żeńska jak i męska koszula w kształcie tuniki, z klinami pod pachami i wąskimi, długimi rękawami, które opuszczano na dłonie albo podtrzymywano bransoletami: metalowymi, drewnianymi lub wykonanymi z kory brzozowej.

Pomocnik Historyczny „Dzieje Rosjan” (100087) z dnia 11.12.2014; Carskie Imperium; s. 95
Reklama