Wkrótce po wyniesieniu na tron Anglii król Jakub Stuart (1566–1625) powziął plan nowego przekładu Biblii, w pełni wiernego doktrynie anglikańskiej i zrozumiałego dla wiernych. Wcześniejszy przekład, tzw. Biblia Biskupia, zawierał liczne nieścisłości. Do wykonania nowego przekładu wyznaczono grupę uczonych, a w prace zaangażował się również sam król. Została wydrukowana przez królewskiego drukarza Roberta Barkera w 1611 r.
„Życzylibyśmy sobie, aby to Pismo przemawiało tym samym głosem co oryginał i pojąć je mógł każdy, choćby całkiem nieuczony” – napisano w przedmowie Biblii króla Jakuba. Życzenie tłumaczy się spełniło, ponieważ ich dzieło stało się najpopularniejszą angielską książką. Została napisana pięknym, eleganckim, ale zrozumiałym językiem i miała ogromny wpływ na kształtowanie się literatury angielskiej. Do połowy XVII w. wyparła inne angielskie przekłady Biblii i odtąd towarzyszyła Anglikom na całym globie, stając się jednym z symboli imperium.