Pomocnik Historyczny

Karol I – męczennik

Egzekucja Karola I Stuarta. Miedzioryt niemiecki z XVII w. Egzekucja Karola I Stuarta. Miedzioryt niemiecki z XVII w. AKG

Kiedy podczas wojny domowej król Karol I Stuart (1600–49) powiedział: „Albo będę wielkim królem, albo wytrwałym męczennikiem”, jego śmierć wydawała się zupełnie nieprawdopodobna. Nawet wówczas, gdy po nieudanych negocjacjach ze Szkotami Karol został uwięziony i przekazany pod władzę parlamentu, bardzo wielu posłów spodziewało się, że napiętnowany przed sądem Karol ugnie się i zgodzi na jakiś rozsądny kompromis. Ostatecznie abdykuje i odstąpi koronę któremuś z synów.

Tymczasem król wystąpił przed sądem z odwagą i godnością, która wywarła wrażenie nawet na jego wrogach. Zdecydowanie odmówił zeznań, odwołując się do tradycyjnych praw i twierdząc, że sąd został ustanowiony nielegalnie i nie ma prawa go sądzić. Jego nieprzejednanie niewątpliwie wpłynęło na wyrok. Sędziowie ogłosili króla „tyranem, zdrajcą, mordercą i wrogiem publicznym dobrych ludzi tego narodu” i skazali na śmierć przez ścięcie.

Egzekucja odbyła się 30 stycznia 1649 r. w Whitehall. Przed śmiercią król oznajmił, że „poddany i władca to dwa zupełnie różne byty”, on sam zaś umiera „jako chrześcijanin w wierze Kościoła Anglii, jaki został mi przekazany przez mojego ojca”. Kiedy pierwszy cios topora oddzielił jego głowę od ciała, tysięczny tłum gapiów wydał jednogłośny jęk żalu. I chociaż Cromwell mógł mieć rację, że śmierć króla była polityczną koniecznością, jednak nie docenił jej efektu. Wielu angielskich królów zginęło gwałtowną śmiercią, ale żaden dotąd nie został zamordowany w majestacie prawa i wkrótce groza królewskiej śmierci zatarła pamięć jego rządów. Dla anglikanów Karol stał się świętym, a dla rojalistów męczennikiem, który oddał życie w obronie tradycyjnych wartości.

Pomocnik Historyczny „Wielkie dynastie Europy” (100097) z dnia 07.07.2015; Wielkie dynastie Europy; s. 88
Reklama