Ostatni akt panowania Stuartów na tronie Anglii przypomina Szekspirowską tragedię. Zaledwie kilka miesięcy przed triumfalnym powrotem Karola II do Anglii jego młodszy brat Jakub w sekrecie poślubił Annę Hyde. Małżeństwo oburzyło Anglików, uważających, że ożenił się poniżej swojej godności. Jego wybranka okazała się kobietą bardzo inteligentną i pełną uroku, ale nie umiała utrzymać przy sobie Jakuba. Książę był niepoprawnym kobieciarzem: na starość trapił go lęk, że utrata korony była karą Bożą za jego notoryczne cudzołóstwo. Księżna koiła poczucie upokorzenia przy stole – obżarstwo i kolejne ciąże zrujnowały jej zdrowie. Przed śmiercią przeszła na katolicyzm, a współcześni podejrzewali, że to ona namówiła męża do konwersji.
Spośród dzieci Anny i Jakuba dorosłość osiągnęły jedynie Maria i Anna, na rozkaz króla wychowywane w wierze anglikańskiej. Król Karol II postanowił uspokoić Anglików wzburzonych przejściem Jakuba na katolicyzm oraz jego małżeństwem z katolicką księżniczką Marią z Modeny i w 1677 r. wydał Marię za Wilhelma III, księcia Oranii i namiestnika Republiki Zjednoczonych Prowincji.
Maria Stuart (1662–94) źle przyjęła wiadomość, że ma poślubić swojego niskiego, ponurego i pełnego rezerwy kuzyna, nazywanego przez jej siostrę Kalibanem. Płakała przez kilka dni. W początkach małżeństwa również Wilhelm nie zachowywał się wobec niej czule, a ojciec Marii uważał wręcz, że mąż źle ją traktuje. Jednak niebawem Maria polubiła swoją nową ojczyznę i pokochała męża.
Po wstąpieniu na tron jej ojca stosunki w rodzinie Stuartów bardzo się pogorszyły. Jakub nie podniósł Marii pensji ani nie zadbał o wypłacenie Wilhelmowi pełnego posagu: twierdził, że nie może być pewien, czy te pieniądze nie zostaną użyte przeciwko niemu. Maria zaś uważała, że jej ojciec sprzymierzył się z Ludwikiem XIV przeciwko jej mężowi, i oburzało ją, że chce zrównać w prawach katolików i anglikanów.