Dziekan inżynierów
Stanisław Wysocki: Budowniczy Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej
Rodzina. Stanisław Wysocki, najstarsze dziecko Tomasza i Katarzyny z Rudzkich, urodził się w Busku 14 kwietnia 1805 r. W 1812 r. rodzina przeniosła się do Krakowa. Tomasz Wysocki został profesorem Kolegium Nowodworskiego (później Liceum św. Anny); uczył literatury polskiej i łacińskiej oraz historii polskiej. Z czasem awansował na prorektora. Status materialny rodziny poprawił się na tyle, że w 1818 r. Wysoccy kupili stojącą na Rynku Głównym w sąsiedztwie kościoła Mariackiego kamienicę Bidermanowską. Katarzyna prowadziła w niej bursę dla zamożniejszych uczniów Liceum św. Anny. W szkole tej kształcili się także trzej synowie Tomasza i Katarzyny.
Najmłodszy, Kasper Napoleon, był obdarzony talentem muzycznym. Felix, wielbiciel nauk przyrodniczych, podjął studia medyczne. Stanisław wyróżniał się zdolnościami plastycznymi; wykształcenie domowe i szkolne uzupełniał, biorąc lekcje rysunku i malarstwa u profesora Szkoły Sztuk Pięknych Józefa Peszki, specjalizującego się w odręcznym rysunku architektonicznym.
Studia, małżeństwo, praca. Po ukończeniu 18 lat Stanisław wyjechał do Warszawy. Rozpoczął praktykę w Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji. Na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego studiował matematykę, a jednocześnie uczył się w Szkole Inżynieryi Cywilnej Dróg i Mostów. Latem 1825 r. w ramach praktyk wraz z grupą kolegów opracowywał projekty uspławnienia rzeki Kamiennej i lokalizacji wzdłuż niej zakładów przemysłu metalowego. Do 1829 r. kontynuował studia techniczne w Szkole Przygotowawczej do Instytutu Politechnicznego, uzyskując tytuł inżyniera.