Wygnanie Francuzów. Francuzi rozpoczęli podbój Indochin w latach 60. XIX w. W 1887 r. powstał tam Związek Indochiński, na którego czele stał gubernator generalny. Sytuacja ta trwała do 1940 r., kiedy po kapitulacji Francji, na mocy układu zawartego między rządem Vichy a Japonią, do Indochin wkroczyły wojska japońskie. Pod koniec wojny rząd w Tokio podjął decyzję o usunięciu francuskiej administracji z Indochin i proklamowaniu niepodległego państwa wietnamskiego z cesarzem Bao Dai. Zniesienie francuskiego protektoratu ogłosili także król Kambodży Norodom Sihanouk oraz król Laosu Sisavang Vong. Decyzja władz japońskich wywołała oburzenie we Francji. 21 marca 1945 r. rząd paryski w swojej deklaracji potwierdził wolę utrzymania francuskiej obecności w Indochinach i zapowiedział utworzenie Federacji Indochińskiej, która miała mieć swój rząd federalny pod przewodnictwem generalnego gubernatora.
W czasie konferencji poczdamskiej obszar Indochin został podzielony wzdłuż 16. równoleżnika na dwie tymczasowe strefy okupacyjne: chińską na północy oraz brytyjską na południu. Rząd francuski bezskutecznie protestował przeciwko temu rozwiązaniu.
Jeszcze przed upadkiem Japonii niemalże cała północna część Indochin została opanowana przez siły Viet Minhu (Rewolucyjna Liga na Rzecz Niepodległości Wietnamu). Była to organizacja utworzona w 1941 r., na której czele stał wykształcony we Francji przywódca Komunistycznej Partii Indochin Ho Chi Minh. Jego celem było utworzenie Demokratycznej Republiki Wietnamu. Kiedy 18 sierpnia siły Viet Minhu wkroczyły do Hanoi, Japończycy przekazali im pełnię władzy. Viet Minh został także uznany przez cesarza Bao Daia, który abdykował.