Jak będzie wyglądała modernizacja Sił Zbrojnych RP

Plan Modernizacji Technicznej. Plan Modernizacji Technicznej (PMT) Sił Zbrojnych na lata 2013–22 został przyjęty przez MON w 2012 r. Jego zaktualizowaną wersję (na lata 2017–22) zatwierdzono w październiku 2016 r. Wydatki na zasadnicze programy unowocześnienia uzbrojenia i wyposażenia WP mają wynieść, w perspektywie dekady, ok. 100 mld zł (z tego ponad 70 mld zł w latach 2017–22). Jak się w tym odnajdzie Polska Grupa Zbrojeniowa? Wojsko chciałoby otrzymać najnowocześniejsze uzbrojenie i sprzęt najwyższej jakości za rozsądne pieniądze. Firmy zbrojeniowe muszą więc dysponować odpowiednią ofertą, w wielu przypadkach konkurencyjną wobec światowych potentatów, a tam, gdzie polski przemysł nie jest w stanie złożyć własnej propozycji, powinny aspirować do roli współproducenta lub podwykonawcy zagranicznych kontrahentów. PGZ ma ambicje, żeby branża uczestniczyła we wszystkich programach operacyjnych PMT (jako lider lub poprzez spółki zależne bierze udział w postępowaniach dotyczących ponad 100 projektów). Dotychczas podpisano z Inspektoratem Uzbrojenia kilkadziesiąt umów. Oto niektóre. Broń pancerna i opancerzona. W 2015 r. zawarto umowę dotyczącą modernizacji czołgów Leopard 2A4 do standardu Leopard 2PL. To jeden z najważniejszych projektów dotyczących Wojsk Lądowych (program operacyjny „Modernizacja wojsk pancernych i zmechanizowanych”). Zostanie zrealizowany przez konsorcjum w składzie PGZ i ZM Bumar-Łabędy; strategicznym partnerem jest niemiecka Rheinmetall Landsysteme GmbH, należąca do koncernu Rheinmetall Defence. Wartość umowy to 2,415 mld zł. Do 2020 r. modernizację ma przejść 128 wozów wersji A4. Jeśli wszystko przebiegnie zgodnie z planem, w 2021 r. – kolejnych 14. Krajowe firmy mają uzyskać kompetencje do przeprowadzenia prac remontowo-serwisowych przed modernizacją, a także kompleksowego wsparcia eksploatacji zmodernizowanych czołgów w całym ich cyklu użycia. Dodatkowo unowocześnieniu zostanie poddana baza szkoleniowa (symulatory i trenażery Ośrodka Szkolenia Leopard w Świętoszowie), by odpowiadała ona standardowi czołgu w wersji PL, co jest już elementem programu operacyjnego „Symulatory i trenażery”. W realizacji czołgowego projektu spośród firm należących do PGZ wezmą udział ponadto: WZMot z Poznania (przegląd i remonty czołgów, w tym serwis zespołów napędowych), PCO (dostawa kamer termowizyjnych), ZM Tarnów (produkcja elektrycznych napędów obrotu wieży i układów stabilizacji uzbrojenia), Rosomak z Siemianowic Śląskich (produkcja licencyjna elementów pancerza dodatkowego), Ośrodek Badawczo-Rozwojowy OBRUM z Gliwic (modernizacja symulatorów i trenażerów). Śląskie spółki biorą udział w realizacji także kilku innych projektów. Rosomak jest liderem konsorcjum, które ma dostarczyć ośrodkom szkolenia Wojsk Lądowych (w latach 2015–17) 9 symulatorów Jaskier dla kierowców KTO Rosomak. Umowa została zawarta w 2015 r., a jej wartość to ponad 22 mln zł. Także Rosomak wraz z partnerami (Scania Polska i Cargotec), na mocy umowy 2015 r., dostarczy wojsku 27 ciężkich kołowych pojazdów ewakuacji i ratownictwa technicznego (za 199 mln zł). Wszystkie mają trafić do jednostek w 2018 r. Firmy z Gliwic, Łabęd i Siemianowic Śląskich biorą ponadto udział w pracach badawczo-rozwojowych i wdrożeniowych, prowadzonych przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju oraz Inspektorat Uzbrojenia, dotyczących m.in. wozu wsparcia bezpośredniego Gepard na podwoziu gąsienicowym, mostu czołgowego Daglezja-G, mobilnego mostu składanego Daglezja-S, rozpoznawczych wersji KTO Rosomak (Rosomak R-1 i Rosomak R-2). Pojazdy tej rodziny będą produkowane na potrzeby WP co najmniej do 2023 r. W Hucie Stalowa Wola – w ramach projektu pływającego bojowego wozu piechoty Borsuk – powstaje następca przestarzałych BWP-1. Jego uzbrojeniem, a także części KTO Rosomak, ma być nowa wieża bezzałogowa z 30 mm armatą i wyrzutniami ppk Spike-LR, powstająca w ramach projektu, którego liderem jest również HSW. Obrona powietrzna. W ramach programu operacyjnego „System obrony powietrznej” w 2015 r. została podpisana umowa pomiędzy Inspektoratem Uzbrojenia i PIT-Radwar, określająca warunki dostawy samobieżnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych Poprad, wykorzystujących samonaprowadzające się na podczerwień pociski ziemia–powietrze Grom, produkowane przez MESKO ze Skarżyska-Kamiennej. Wartość umowy to niemal 1,1 mld zł za 77 zestawów w latach 2018–21 (kontrakt nie obejmuje dostaw pocisków). Do standardu seryjnego zostaną doprowadzone także dwa egzemplarze wdrożeniowe, które są obecnie wykorzystywane do zadań szkoleniowych. Inspektorat negocjuje ponadto z firmami PGZ warunki kontraktów na dwa inne zestawy tzw. dolnego piętra OPL. Jednym jest przeciwlotniczy system rakietowo-artyleryjski Pilica do ochrony baz lotniczych Sił Powietrznych. Plany przewidują zakup 6 takich systemów, w skład każdego ma wchodzić m.in. 6 przeciwlotniczych zestawów rakietowo-artyleryjskich Jodek-SP z rakietami Grom, wóz dowodzenia, stacja radiolokacyjna etc. Dostawy miałyby zostać zrealizowane w latach 2018–21, a spodziewana wartość kontraktu to kilkaset milionów złotych. Projekt Pilica koordynują ZM Tarnów. Drugi kontrakt dotyczy dostawy przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych bliskiego zasięgu Piorun. Chodzi o 1600 rakiet i 400 mechanizmów startowych do ich odpalania, z terminem do 2022 r., za ponad 1 mld zł. Na czele konsorcjum stoi MESKO. Piorun to kolejne ogniwo w rozwoju, sprawdzonego w walce podczas wojny rosyjsko-gruzińskiej, zestawu Grom. PGZ ma plan udziału w budowie i dostawach perspektywicznych systemów rakietowych obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej. W ramach projektu systemu średniego zasięgu Wisła podpisano w 2016 r. z jego prawdopodobnym dostawcą, amerykańskim koncernem Raytheon, list intencyjny gwarantujący w przypadku wyboru przez MON systemu Patriot co najmniej 50-procentowy udział polskiego przemysłu obronnego w przedsięwzięciu. Z kolei w projekcie systemu krótkiego zasięgu Narew PGZ aspiruje do roli głównego wykonawcy. Udział firm PGZ w tych przedsięwzięciach ma polegać na dostawie nośników (Jelcz), wyrzutni (WZU, WZE), systemów łączności (WZŁ-1, WZŁ-2, PIT-Radwar), ale także środków radiolokacyjnych oraz systemów dowodzenia (PIT-Radwar, WZE) i udziale w produkcji (system Wisła), a nawet osiągnięciu zdolności do samodzielnego wytwarzania rakiet kierowanych. Z myślą o tym od kilku lat trwa modernizacja zakładów w Skarżysku-Kamiennej. Budowa kompetencji w sferze obrony przeciwlotniczej jest szczególnie istotna, ponieważ projekty związane z programem operacyjnym „System obrony powietrznej” to najkosztowniejsze przedsięwzięcia PMT, a ich realizacja będzie trwała także w kolejnych okresach planistycznych. Wojska rakietowe i  artyleria. Filarem kompetencji PGZ w ramach programu operacyjnego „Modernizacja wojsk rakietowych i artylerii” jest Huta Stalowa Wola. Działając w konsorcjum ze spółką Rosomak, podpisała ona w 2016 r. umowę z Inspektoratem Uzbrojenia na dostawę elementów – wozów dowodzenia i dział – kompanijnych modułów ogniowych 120  mm moździerzy samobieżnych Rak. Wartość kontraktu to ponad 968  mln  zł. 64 takie moździerze na podwoziu kołowym M120K i 32  artyleryjskie wozy dowodzenia na podwoziu kołowym AWD pozwolą na wyposażenie w Raki ośmiu batalionów zmotoryzowanych uzbrojonych w KTO Rosomak. Dostawy mają zostać zrealizowane w latach 2017–19. Na zamówienie czekają także wozy amunicyjne i pojazdy warsztatowe. Także w 2016 r. Huta Stalowa Wola rozpoczęła dostarczanie jednostkom Wojsk Rakietowych i Artylerii 155 mm armatohaubic samobieżnych Krab w finalnej konfiguracji, na nowych nośnikach gąsienicowych, które powstały we współpracy przemysłów obronnych Republiki Korei i Polski. To wynik umowy podpisanej w 2012 r. i określającej warunki dostawy pierwszego modułu dywizjonowego 155 mm armatohaubic, obejmującego m.in. 24 działa, 11 wozów dowodzenia i 6 wozów amunicyjnych. Wszystkie pojazdy zabezpieczenia działań zostały już dostarczone, a komplet dział ma trafić do użytkowników do końca pierwszego półrocza 2017 r. Docelowo w WP ma być 120 155 mm armatohaubic Krab, a warunki dostawy kolejnych czterech modułów dywizjonowych z 96 działami i kilkudziesięcioma wozami dowodzenia są negocjowane. W HSW są realizowane ponadto inne projekty związane z modernizacją polskiej artylerii: 155 mm armatohaubica na podwoziu kołowym Kryl oraz system dowodzenia i kierowania ogniem dla modułu ogniowego takich dział, a także dywizjonowy moduł ogniowy wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych Homar o zasięgu do 300 km. W przypadku tego ostatniego projektu HSW będzie odpowiadać ze integrację z polskimi elementami systemu rakietowego, na którego produkcję licencja ma zostać zakupiona za granicą, oraz za dostawy całości. Produkcję niektórych typów rakiet do Homara mają podjąć zakłady MESKO. Na razie zakłady ze Skarżyska-Kamiennej przygotowują się do realizacji umowy zawartej z Inspektoratem Uzbrojenia w 2015 r., która dotyczy dostawy (w latach 2017–20) 1 tys. przeciwpancernych pocisków kierowanych Spike-LR. Jej wartość to 602 mln zł, a zakupione pociski mają zostać zintegrowane z wieżami KTO Rosomak w wersjach bojowych. MESKO to także kluczowy krajowy dostawca am