Mikołaj Trąba (ok. 1358–1422), h. Trąby
Doradca Władysława II Jagiełły; podkanclerzy koronny, arcybiskup gnieźnieński. Zwolennik aktywnej polityki antykrzyżackiej. Uczestnik bitwy pod Grunwaldem. Złożył podpis pod pierwszym pokojem toruńskim (1411 r.), później optował za likwidacją państwa zakonnego w Prusach. W latach 1414–18 przewodniczył polskiej delegacji na soborze w Konstancji, gdzie rozpatrywano sprawę konfliktu z zakonem. W 1417 r. otrzymał z rąk papieża tytuł prymasa Królestwa Polskiego, który odtąd przysługiwał arcybiskupom gnieźnieńskim.
Wojciech Jastrzębiec (ok. 1362–1436), h. własnego
Kanclerz królowej Jadwigi Andegaweńskiej; arcybiskup gnieźnieński, dyplomata. Aktywnie uczestniczył w kształtowaniu polityki względem państwa zakonnego. Jego pozycja na dworze uległa osłabieniu, gdy w 1420 r. został obciążony odpowiedzialnością za niesatysfakcjonujący strony polskiej arbitraż Zygmunta Luksemburskiego w sporze z krzyżakami, w konsekwencji pozbawiony urzędu kanclerskiego.
Jan Szafraniec (1363–1433), h. Starykoń
Doradca Władysława II Jagiełły; kanclerz wielki koronny, biskup włocławski. Jako kierownik kancelarii królewskiej stał się jedną z najbardziej wpływowych postaci królestwa, podobnie jak jego brat Piotr. Przywódca ugrupowania opozycyjnego wobec stronnictwa Zbigniewa Oleśnickiego. Po przyjściu na świat męskich potomków Jagiełły czynił aktywne starania o zagwarantowanie im sukcesji. Był przeciwnikiem pomysłu koronacji Witolda Kiejstutowicza na króla Litwy.
Piotr Szafraniec (zm. 1437), h. Starykoń
Doradca Władysława II Jagiełły; wojewoda krakowski, uczestnik wojen Polski z zakonem. Był jednym z negocjatorów pokoju toruńskiego (1411 r.