W chwili wybuchu Wielkiej Wojny w 1914 r. Polska od blisko 120 lat nie istniała. Polacy żyli na ziemiach włączonych w wyniku zaborów do trzech ościennych monarchii.
Zabór austriacki. W przededniu wybuchu wojny największe swobody panowały w autonomicznej Galicji. O sprawach lokalnych decydowały niezależne od Wiednia władze samorządowe, w polskich rękach była oświata, w urzędach dopuszczony był język polski, społeczeństwo bez przeszkód mogło się organizować, a również brać udział w wyborach do władz krajowych i centralnych.
Ale wybory bardzo często były fałszowane, powstało nawet negatywne określenie wybory galicyjskie; wyborców pozyskiwano wódką i poczęstunkiem (kiełbasa wyborcza).
Pomocnik Historyczny
„Niepodległość 1918”
(100136) z dnia 27.08.2018;
Prolog;
s. 14
Oryginalny tytuł tekstu: "Substancja polska"
