Kuchnia japońska

„Zawsze staraj się jeść potrawy wyróżniające się pięcioma właściwościami: piękne, o przyjemnych zapachu, delikatne i miękkie, lekkostrawne oraz wysokiej jakości. Pozostałych unikaj!” – pisał we „Wskazówkach dla zachowania zdrowia i siły” Kaibara Ekiken, filozof neokonfucjański.

Zbiory Iwony Kordzińskiej-Nawrockiej Pałeczki, japońskie sztućce.

Kulinarna kultura washoku. Narodowa kuchnia japońska, washoku, jest mozaiką wielu wpływów, selektywnie wybranych i umiejętnie przystosowanych do rodzimych wzorców. Japończycy zaadaptowali m.in. potrawy z kuchni chińskiej i koreańskiej (VIII–XII w., następnie XVII–XVIII w.), wzorce kuchni portugalskiej (XVI–XVII w.), holenderskiej (XVII–XVIII w.), a po otwarciu Japonii w drugiej połowie XIX w. szeroko pojętej europejskiej. Po II wojnie światowej wpływy kulinarne zostały zdominowane przez kuchnię amerykańską i kulturę fast foodów.