Upadające państwo Polaków i Litwinów

Polska i Litwa w XVII w.

AN Portret kanclerza szwedzkiego Magnusa Gabriela de la Gardie (z żoną Marią Eufrozyną), który potwierdzał ugodę Szwedów z Radziwiłłami w Kiejdanach, Hendrick Munnichhoven, 1653 r.

Utrata ziem i ludności. Jeszcze w połowie XVII stulecia, na tle ogólnoeuropejskiego kataklizmu, Rzeczpospolita robiła wrażenie kwitnącej – za panowania Władysława IV Wazy (1632–48) osiągnęła apogeum rozmiarów terytorialnych, a w latach 1618–19 eksport zboża przez Gdańsk osiągnął najwyższy poziomom, przekraczając 100 tys. łasztów (1 łaszt odpowiada 3000–3840 litrom). Jednak druga połowa XVII w. przyniosła straty terytorialne i upadek znaczenia politycznego państwa polsko-litewskiego.