U króla za stołem

Uciechy królewskiego stołu.

AN Misa w kształcie muszli, z wizerunkiem Jana III Sobieskiego, druga połowa XVII w.

Miał dobry apetyt. Z portretów Jana III Sobieskiego spogląda mężczyzna o pełnej twarzy, potężnej postury. Dziś można powiedzieć, że zbyt tęgi, lecz w epoce baroku – czasach admiracji przepychu i nadmiaru – taka solidność budowy nie raziła. Przeciwnie, znajdowała uznanie, była synonimem atrakcyjności fizycznej oraz kwitnącego zdrowia. W tym świetle hetman i król, ze swoją imponującą – jak opisał ją austriacki historyk Forst de Battaglia – „budzącą bojaźń i miłość” postawą, w oczach współczesnych uchodził za ideał męskiej urody.