Otto Mueller. O Otto Muellerze, malarzu urodzonym w 1874 r. w dolnośląskiej Lubawce (Liebau), krytyk sztuki Curt Glaser napisał: „Jest lirykiem. Łatwo go przeoczyć, ponieważ mówi ciszej”. Mueller był przybranym kuzynem Gerharda Hauptmanna (laureata literackiego Nobla w 1912 r., gdyż ciotka pisarza adoptowała matkę malarza. Otto bywał w willi Hauptmanna w Jagniątkowie (Agnetendorf, dzisiaj dzielnica Jeleniej Góry), uczestniczył w rodzinnych podróżach nad jezioro Maggiore i na wyspę Hiddensee oraz malował portery Hauptmannów.
Krótko studiował w ASP w Monachium i Dreźnie. W 1910 r. dołączył do słynnej grupy ekspresjonistów Die Brücke. Kolega z grupy Erich Heckel podziwiał obrazy Muellera za płaski sposób malowania. Ten zaś swoją twórczość charakteryzował tak: „Głównym celem moich dążeń jest wyrażenie odczucia krajobrazu i człowieka z możliwie największą prostotą, wzorcem dla mnie – również w aspekcie czysto rzemieślniczym – była i jest teraz sztuka starożytnych Egipcjan”. W kwietniu 1919 r. otrzymał profesurę Akademii Sztuki i Przemysłu Artystycznego (Akademie für Kunst und Kunstgewerbe) we Wrocławiu. Szczytowym osiągnięciem Muellera były prace ukazujące świat Cyganów, zaprzeczenie porządnej mieszczańskiej egzystencji. Malarz zmarł w 1930 r. w Obornikach Śląskich (Obernigk). Stworzył ok. 300 obrazów, 170 grafik i ponad pół tysiąca prac na papierze. Jego twórczość, po dojściu do władzy przez nazistów, została uznana za sztukę zdegenerowaną, ze zbiorów niemieckich skonfiskowano 357 jego prac.
Wiosną 2019 r. Muzeum Narodowe we Wrocławiu zorganizowało pierwszą od 1931 r. retrospektywną wystawę „Malarz. Mentor. Mag. Otto Mueller a środowisko artystyczne Wrocławia”. Z artystycznym przekazem Muellera i niemieckim ekspresjonizmem pierwszych dekad XX w.