Trzy odmienne województwa. Współczesna mapa administracyjna Polski w żadnym stopniu nie odzwierciedla podziału kraju na regiony historyczne. W przypadku Śląska dzieli tę krainę na trzy województwa. Nie odzwierciedla również topografii tożsamości, ani współczesnej, ani w odniesieniu do jakiegokolwiek okresu historycznego.
Terytorium dzisiejszego województwa dolnośląskiego (19,9 tys. km kw., 2,9 mln mieszkańców) weszło w XX w. jako region całkowicie zgermanizowany. Powojenna polityka przymusowych migracji spowodowała prawie całkowitą depopulację ludności niemieckiej i zastąpienie jej polską. Wydaje się, że tożsamość regionalna pozostaje w woj. dolnośląskim cały czas in statu nascendi. Zdecydowanie silniej utożsamiają się np. wrocławianie ze swoim miastem, co jest niewątpliwie związane z jego sukcesem gospodarczym.
W województwie opolskim (9,4 tys. km kw., blisko 1 mln mieszkańców), mimo jego małego rozmiaru, mapa identyfikacji tożsamościowych jest bardzo skomplikowana. Po pierwsze, mamy tutaj do czynienia ze stosunkowo liczną mniejszością niemiecką (ponad 100 tys. osób – na ogólną liczbę ok. 150 tys. w Polsce). Po drugie, oczywiście z dominującą ludnością polską, szczególnie w większych miejscowościach. Po trzecie, część mieszkańców deklaruje jako główną tożsamość śląską. Jednak śląska specyfika jest tutaj całkowicie odmienna od industrialnej aglomeracji górnośląskiej – ma ona zdecydowanie więcej komponentów ludowych. A sam język używany przez lokalnych Ślązaków jest zdecydowanie bardziej wolny od naleciałości germańskich, tak powszechnych np. w sąsiednich Gliwicach.
Wreszcie województwo śląskie (12,3 tys. km kw., blisko 4,6 mln mieszkańców), które w dzisiejszych granicach administracyjnych nie przypomina niczego z przeszłości.