Osadnictwo skandynawskich królestw

Skandynawowie epoki wikingów dali początek osadnictwu na atlantyckich wyspach: Islandii, Grenlandii, Szetlandach, Orkadach i Wyspach Owczych.

Alamy Pomnik Ingólfura Arnarssona, norweskiego wikinga, który uchodzi za pierwszego stałego osadnika na Islandii; rzeźba z 1924 r., Reykjavík.

Wolne republiki chłopów. Powodowani chęcią zdobycia ziemi zdatnej pod uprawę i pastwisk, odnalezienia miejsca, które zapewni byt ich rodzinom, czy też dążąc do uzyskania politycznej niezależności, Skandynawowie udawali się na kolejne wyprawy po wzburzonych wodach Oceanu Atlantyckiego. Przybywając wraz z całym dobytkiem na położone na morzu wyspy, skandynawscy bøndes (wolni chłopi) nie tylko brali w posiadanie nowe ziemie, ale (często w skrajnych warunkach klimatycznych) tworzyli nowe społeczności – według znanych sobie wzorców.