Gdy góry zabierają bliskich

Bliscy himalaistów po ich stracie.

Dawniej i dziś. Dawniej zła wiadomość przychodziła telegramem. Odrywała od codziennych obowiązków. Czasem dzwonił stacjonarny telefon. Rozmowa międzymiastowa. Ktoś z ministerstwa, związku alpinizmu albo klubu wysokogórskiego radził usiąść, pytał, czy w pobliżu są dzieci. Albo mówił prosto z mostu: był wypadek, nie żyje. Czy można sobie wyobrazić, co czuli, kiedy na oficjalne potwierdzenie i akt zgonu trzeba było czekać tygodniami?

Dzisiaj jest inaczej. Złe wiadomości przychodzą natychmiast, w czasie rzeczywistym.