Pomocnik Historyczny

Maghreb i Sudan

Plac targowy w jednej z saharyjskich oaz; fot. z końca XIX w. Plac targowy w jednej z saharyjskich oaz; fot. z końca XIX w. EAST NEWS
W VII w. n.e. północną Afrykę podbili Arabowie. Ziemie na zachód od Egiptu nazwali al-Maghrib (Zachód), a tereny na południe od Sahary Bilad al-Sudan (Kraj Czarnych). Obie te części łączyło wiele szlaków handlowych.
Złote dinary Almorawidów, XI w.AN Złote dinary Almorawidów, XI w.

Świat islamu. W ciągu kilku stuleci od arabskiego podboju na północy kontynentu powstały liczne miasta – Kair, Trypolis, Kajrawan, Tlemcen, Tunis, Fez, Marrakesz. Były ośrodkami władzy, centrami handlowymi oraz kulturalnymi świata islamu, religii, która przybyła wraz z najeźdźcami. Między VII a XVI w. na terenie Maghrebu istniało wiele państw. W Ifrikijji (byłej rzymskiej prowincji na terenach obecnej Libii, Tunezji i Algierii) rządziły dynastie Aghlabidów, Fatymidów (opanowali też Egipt) i Zirydów, a w Maroku Idrysydów, Almorawidów, Almohadów i Merynidów. Kolejni władcy wybijali złote monety symbolizujące ich panowanie. Do wyrobu po raz pierwszy użyto kruszcu z Afryki Zachodniej.

Gdy Arabowie władali północą kontynentu, na południe od Sahary, od wybrzeży Atlantyku po jez. Czad, powstały pierwsze państwa Czarnej Afryki – Ghana, Tekrur, Mali, Songhaj i Kanem. Kraje Maghrebu i Sudanu łączyły kontakty ekonomiczne, obywało się bez starć militarnych. Jedyne wojny na linii północ–południe to najazd Almorawidów na Ghanę, opanowanie północno-zachodniej Afryki i Hiszpanii w XI w. oraz podbój Songhaju przez Maroko w XVI w. Walki toczyły między sobą państwa arabsko-berberskie na północy oraz kraje Czarnej Afryki na południu. Okres wczesnoislamski w obu regionach to dynamiczny wzrost gospodarczy, sprzyjający rozwojowi handlu transsaharyjskiego.

Handel transsaharyjski. Saharę zamieszkiwali wojowniczy koczownicy berberyjscy, okupujący sezonowe pastwiska i studnie z wodą. Mieszkańcy oaz – rolnicy, rzemieślnicy i kupcy – żyli w symbiozie z nomadami i zaopatrywali ich w przedmioty codziennego użytku oraz broń. Nomadzi władali szlakami na pustyni – eskortowali karawany lub je łupili. Na zachodnim krańcu handel był domeną Maurów, a na pozostałych obszarach Tuaregów.

Pomocnik Historyczny „Dzieje Afryki” (100176) z dnia 02.11.2020; Dzieje najdawniejsze; s. 24
Reklama