Do II połowy XIX w. Europa nie była zainteresowana podbojem Afryki, widząc w niej raczej przeszkodę na drodze do Azji. Kolonizowanie kontynentu na dobre zaczęło się dopiero po konferencji berlińskiej (1884–85).
Terra incognita. Z wyjątkiem Wielkiej Brytanii, Francji i Portugalii, żadne z państw europejskich nie prowadziło do lat 70. XIX w. aktywniejszej polityki w Afryce. Jako pierwsza, już w XV w., zaangażowała się Portugalia. Mimo późniejszego kryzysu zarówno w samych koloniach, jak i w polityce wewnętrznej, zachowała rdzeń swoich posiadłości w postaci wybrzeża Angoli i Mozambiku.
Wielka Brytania opanowała Kolonię Przylądkową (na południowym krańcu Afryki) w 1806 r. Konflikty pograniczne z ludami afrykańskimi, a później migracja burskich farmerów zmuszały Londyn do działania w regionie, chociaż traktowano to jako margines kolonialnych zainteresowań.
Pomocnik Historyczny
„Dzieje Afryki”
(100176) z dnia 02.11.2020;
Afryka kolonialna;
s. 59
Oryginalny tytuł tekstu: "Rozdrapywanie Afryki"
