Królowa Kastylii i Aragonii.
Jako córka Jana II Kastylijskiego (pan. 1406–54) należała do rządzącej Kastylią i Leónem dynastii Trastamara. Po śmierci ojca stała się narzędziem w rękach możnowładców zbuntowanych przeciw jej przyrodniemu bratu, królowi Henrykowi Bezsilnemu (pan. 1454–74). Chętnych do jej ręki – jako potencjalnej dziedziczki całej Kastylii – było wielu (z królem Francji na czele). Brat preferował takich kandydatów na męża, dzięki którym mógłby zmusić ją do wyjazdu z kraju. W porozumieniu z kastylijskimi elitami Izabela zdecydowała jednak inaczej.
Pomocnik Historyczny
„Władczynie Europy”
(100178) z dnia 22.02.2021;
Portrety mniejsze;
s. 73
