Pomocnik Historyczny

Katarzyna Medycejska (1519–89)

Ślub Katarzyny Medycejskiej z Henrykiem Walezjuszem udzielany przez papieża Klemensa VII; obraz Jacopo da Empoli, ok. 1540 r. Ślub Katarzyny Medycejskiej z Henrykiem Walezjuszem udzielany przez papieża Klemensa VII; obraz Jacopo da Empoli, ok. 1540 r. EAST NEWS
Królowa Francji.

Cudzoziemskie królowe rzadko cieszyły się dobrą sławą, zwłaszcza jeśli pielęgnowały ambicje polityczne, a Włoszki z reguły musiały stawiać czoło czarnej legendzie. Włochów bowiem w renesansie powszechnie uważano za trucicieli i rozpustników, usprawiedliwiających – zgodnie z naukami Niccolo Machiavellego – każdą zbrodnię dla osiągnięcia politycznych celów. W ten sposób również patrzono we Francji na Katarzynę Medycejską. „Nie pożąda niczego oprócz władzy”, pisano w niezliczonych pamfletach. Z rozmysłem deprawuje własnych synów. Jest rajfurką, kupczy pannami z fraucymeru i własną córką. Lubuje się w przelewie krwi. Z rozkoszą słucha krzyków torturowanych.

Urodziła się w 1519 r. jako córka Wawrzyńca II Medyceusza, księcia Urbino pochodzącego z potężnego florenckiego rodu, oraz Magdaleny de la Tour, francuskiej arystokratki spokrewnionej z rodziną królewską. Ponieważ jej rodzice umarli, zanim wyrosła z kołyski, znalazła się pod opieką krewnych, przede wszystkim dwóch papieży, Leona X i Klemensa VII. Jako dziecko doświadczyła grozy wojen włoskich, kiedy w 1527 r. uwięzili ją zbuntowani Florentyńczycy. Niebawem jednak papież, chcąc scementować przymierze z Francją przeciwko cesarstwu, wyswatał ją Henrykowi Walezjuszowi, księciu Orleanu, młodszemu synowi króla Franciszka I (pan. 1515–47). Żeby osłodzić monarsze pochodzenie narzeczonej, wywodzącej się wszak z rodu kupców i bankierów, obiecał jej w posagu kilka miast oraz 100 tys. skudów w złocie.

W 1533 r. czternastoletnia Katarzyna poślubiła swego rówieśnika. W kolejnym roku papież zmarł i nikt już nie poczuwał się do wypłacenia posagu florenckiej „handlarki”, jak ją z pogardą nazywała stara francuska arystokracja. Na dodatek nie była ładna. Jej mąż wielbił znacznie od siebie starszą Dianę de Poitiers, żonie zaś nie poświęcał wiele uwagi.

Pomocnik Historyczny „Władczynie Europy” (100178) z dnia 22.02.2021; Portrety mniejsze; s. 76
Reklama