Wywodziła się z sycylijskiej gałęzi dynastii Burbonów. W 1829 r. wydano ją za mąż za starszego o ponad dwie dekady króla Hiszpanii Ferdynanda VII (pan. 1808, 1813–33). Małżeństwo nie trwało długo – Ferdynand zmarł w 1833 r., a przed śmiercią wydał tzw. sankcję pragmatyczną, na mocy której tron hiszpański przechodził na ich starszą córkę – Izabelę II – z pominięciem młodszego brata Don Carlosa. Na mocy testamentu króla Maria Krystyna miała sprawować regencję aż do czasu, gdy trzyletnia wówczas Izabela osiągnie pełnoletność. W odpowiedzi pominięty Don Carlos – przy poparciu sił konserwatywnych – rozpoczął wojnę domową, która przeszła do historii jako pierwsza wojna karlistowska.
W momencie śmierci króla Maria Krystyna miała 27 lat i dość szybko nawiązała romans z jednym z gwardzistów. Jej wybraniec Agustín Fernando Muñoz był człowiekiem niskiego urodzenia – syn sprzedawcy tytoniu i dozorczyni stawów z wioski Tarancón. Mezalians oznaczał nie tylko skandal obyczajowy, ale miał także doniosłe konsekwencje polityczne. Testament bowiem Ferdynanda głosił, że w przypadku ponownego zamążpójścia Maria Krystyna traci prawo do sprawowania rządów opiekuńczych nad córką, co godziło w szanse Izabeli na objęcie władzy w przyszłości. Ostatecznie w grudniu 1833 r., nieco ponad dwa miesiące po śmierci królewskiego małżonka, regentka wzięła potajemny ślub z Muñozem w kaplicy pałacu królewskiego w Madrycie. Później wyszło na jaw, że udzielił go świeżo wyświęcony ksiądz o wątpliwej reputacji, nieprzestrzegający celibatu. To budziło wątpliwości co do legalności związku.
Od tego momentu Maria Krystyna prowadziła podwójne życie. Nadal była regentką i opiekunką następczyni tronu. A w absolutnej tajemnicy miała drugą rodzinę.