Pomocnik Historyczny

Wehrmacht i jego sojusznicy

Wehrmacht przed wojną z ZSRR

Pożoga i atakujący żołnierz Wehrmachtu na rosyjskiej ziemi, lato 1941 r. Pożoga i atakujący żołnierz Wehrmachtu na rosyjskiej ziemi, lato 1941 r. BEW
Do operacji Barbarossa przystępowała armia doświadczona w zwycięskich walkach w Polsce i Francji. Miała poczucie siły płynącej z błyskawicznych kampanii, ale nie była gotowa do wydłużonej wojny.
Gotowi do wojny; parada Wehrmachtu w 50-lecie urodzin Adolfa Hitlera, Berlin, 20 kwietnia 1939 r.Ullstein Bild Gotowi do wojny; parada Wehrmachtu w 50-lecie urodzin Adolfa Hitlera, Berlin, 20 kwietnia 1939 r.

Siły zbrojne III Rzeszy

Struktura dowodzenia. Jeszcze przed rozpoczęciem działań wojennych rozegrała się bitwa o władzę nad niemieckimi siłami zbrojnymi. Zwycięzcą w tej walce był Adolf Hitler, który w lutym 1938 r. został naczelnym dowódcą sił zbrojnych. Wtedy też powstało Naczelne Dowództwo Sił Zbrojnych, Oberkommando der Wehrmacht (OKW). Była to nowa struktura, która zastąpiła ministerstwo wojny. Efektem przekształceń było pełne podporządkowanie führerowi i usunięcie z armii niewygodnych generałów. Na czele OKW stanął feldmarszałek Wilhelm Keitel, który nie tylko podzielał narodowosocjalistyczne poglądy Hitlera, ale też był mu bezgranicznie oddany.

Faktycznie Keitel nie miał żadnego wpływu na podejmowane decyzje, a samo OKW zostało sprowadzone do roli kancelarii przy führerze. Naczelnemu Dowództwu Wehrmachtu podlegały wszystkie rodzaje sił zbrojnych, czyli Naczelne Dowództwo Sił Powietrznych (Oberkommando der Luftwaffe – OKL), Naczelne Dowództwo Marynarki Wojennej (Oberkommando der Kriegsmarine – OKM) oraz najważniejsze i tak naprawdę stanowiące o całej potędze Wehrmachtu Naczelne Dowództwo Wojsk Lądowych (Oberkommando des Heeres – OKH). Na czele Luftwaffe stał feldmarszałek Hermann Göring, którego Hitler darzył pełnym zaufaniem. Za Kriegsmarine odpowiadał admirał Erich Raeder i w jego prace Hitler również się nie wtrącał, nie znając się na zagadnieniach marynarki wojennej. Problemem pozostawało Dowództwo Wojsk Lądowych, którego dowódcy nadal byli w większości mniej lub bardziej niechętni „austriackiemu kapralowi”. Przeprowadzona przez Himmlera prowokacja doprowadziła do kompromitacji gen. von Fritscha, szefa OKH, i mianowana na jego miejsce sprzyjającego Hitlerowi i pozbawionego silnej osobowości gen.

Pomocnik Historyczny „Operacja Barbarossa” (100183) z dnia 14.06.2021; Barbarossa; s. 67
Oryginalny tytuł tekstu: "Wehrmacht i jego sojusznicy"
Reklama