Poród rodzinny. Najmłodszy syn Elżbiety II i księcia Filipa jest postacią najmniej znaną z rodziny. Wrażliwy i nieśmiały, zdołał ułożyć życie po swojemu i przynajmniej przez pewien czas oddawać się swoim pasjom, choć nie odniósł sukcesu. W młodości budził kontrowersje, lecz teraz wiedzie przykładne życie małżeńskie, pracuje dla Korony i tabloidy o nim milczą,
Edward Antony Richard Louis był pierwszym dzieckiem w historii brytyjskich royalsów urodzonym w obecności ojca. Na fali mody na porody rodzinne, 38-letnia królowa zażądała od męża, by dał przykład poddanym i towarzyszył jej w tej ważnej chwili. Tak więc dzień 10 marca 1964 r. książę Filip spędził przy łożu żony i powitał na świecie trzeciego syna. Gdy Edward był mały, ojciec poświęcał mu więcej czasu niż Karolowi i Andrzejowi, a w dorosłym życiu wciągnął go do pracy i przechodząc na emeryturę, oddał mu ster swojej flagowej Fundacji Księcia Edynburga.
Nie dla piechoty. Jak wszystkie królewskie dzieci Edward rozpoczął naukę w pałacu pod okiem guwernantki. Następnie zapisano go do Gibbs School w Kensington w Londynie, potem do Heatherdown School niedaleko Ascot. Kolejnym etapem była Gordonstoun w północnej Szkocji, ta sama, którą kończyli ojciec i bracia. Wyróżniał się w sporcie – dobrze grał w rugby – oraz w szkolnym teatrze. Nauka szła mu średnio, uważano go za chłopca bystrego, ale nie wybitnego, trochę samotnika. Po egzaminach końcowych spędził rok w Nowej Zelandii, pracując w Whanganui Collegiate School i namyślając się, co robić dalej. Zdecydował się na studia i w 1983 r. wstąpił do Jesus College uniwersytetu w Cambridge. Po trzech latach uzyskał tytuł Bachelors of Arts z archeologii i historii.
W końcu nadszedł czas na wypełnienie powinności wobec kraju.