Kiedy artyści bywali anonimowi, czyli szkoła z Fontainebleau (XVI w.). Król Franciszek I niemal całe życie prowadził wojny. Najeżdżając Półwysep Apeniński, poznał renesansową sztukę włoską. Zaprosił do Francji malarzy: Rossa Fiorentina (1495–1540), który pokierował pracownią w Fontainebleau, oraz Francesca Primaticcia (1504–70). W ich kręgu działali twórcy włoscy i francuscy, najczęściej anonimowi. Z pracowni pochodzi erotyczny obraz „Gabriela d’Estrées i jej siostra księżna de Villars w kąpieli”. Przedstawia on kochankę króla Henryka IV, która szczypie w sutek swą siostrę Julienne d’Estrées. Może to być odczytane jako aluzja do ciąży i narodzin nieślubnego syna monarchy. W 2002 r. obraz został wykorzystany przez niemiecką Partię Zielonych w plakacie popierającym małżeństwa tej samej płci. W Polsce wariacje na temat dzieła stworzyła grupa Łódź Kaliska.
Królobójca, czyli Jacques-Louis David (1748–1825). Jego „Przysięga Horacjuszy” jest obrazem doskonałym, taka w nim kompozycja, psychologiczne napięcie i ważny w epoce oświecenia temat nawiązujący do czasów antycznych. Zresztą obraz został namalowany w Rzymie i był podziwiany przez tłumy. Goethe napisał z uznaniem: „Horacjusze Davida przeważyli szalę na korzyść Francuzów”. W Rzymie powstał także „Portret konny Stanisława Kostki Potockiego”, który można obejrzeć w Wilanowie. Po powrocie do Francji David cieszył się opieką Ludwika XVI, co nie przeszkodziło mu – gdy został deputowanym do rewolucyjnego Konwentu Narodowego – głosować za śmiercią monarchy. Malarz zasiadał w Komitecie Bezpieczeństwa Publicznego. Z tego czasu pochodzi jego kolejne arcydzieło „Śmierć Marata” i oddający grozę rewolucji niewielki szkic przedstawiający Marię Antoninę wiezioną na szafot.