Cezar, który nie został cesarzem

Gajusz Juliusz Cezar (100–44 p.n.e.), dla nas jeszcze nie cesarz (mimo że jego przydomek stał się w wielu językach określeniem władców najwyższej rangi), był w starożytności postacią dwuznaczną.

BE&W Szesnastowieczne wyobrażenie zmagań Juliusza Cezara z Pompejuszem na majolikowym talerzu zdobionym przez Oracio Fontanę.

Kult i potępienie. Podbojem Galii wprowadził cywilizację klasyczną do wnętrza naszego kontynentu, był jednym z twórców Europy, a jego morderców Dante umieścił wraz z Judaszem jako największych zdrajców ludzkości w trzech paszczach Lucyfera na dnie najniższego kręgu piekła. Otoczony spontanicznym kultem zaraz po śmierci, magią swego nazwiska utorował przybranemu synowi Augustowi, pierwszemu „regularnemu” cesarzowi, drogę do jedynowładztwa. Swetoniusz, autor „Żywotów Cezarów” (ok.