Gajusz Juliusz Cezar (100–44 p.n.e.), dla nas jeszcze nie cesarz (mimo że jego przydomek stał się w wielu językach określeniem władców najwyższej rangi), był w starożytności postacią dwuznaczną.
Kult i potępienie. Podbojem Galii wprowadził cywilizację klasyczną do wnętrza naszego kontynentu, był jednym z twórców Europy, a jego morderców Dante umieścił wraz z Judaszem jako największych zdrajców ludzkości w trzech paszczach Lucyfera na dnie najniższego kręgu piekła. Otoczony spontanicznym kultem zaraz po śmierci, magią swego nazwiska utorował przybranemu synowi Augustowi, pierwszemu „regularnemu” cesarzowi, drogę do jedynowładztwa. Swetoniusz, autor „Żywotów Cezarów” (ok.
Pomocnik Historyczny
„Cesarze Rzymu”
(100195) z dnia 09.05.2022;
Prolog;
s. 16
Oryginalny tytuł tekstu: "„Wieków dyktator”"