(121–180 r.) cesarz od 161 r.
Wykształcony arystokrata. Był największym myślicielem rządzącym Imperium Romanum, ale władał w tak burzliwych czasach, że swe filozoficzne przekonania stale musiał naginać w konfrontacji z rzeczywistością.
Gdy miał 12 lat, marzył, by zostać filozofem, ale nie dane mu było oddawać się namysłowi nad ludzką naturą, bo los sprawił, że musiał zostać cesarzem. Miał też pecha, bo choć mógłby uprawiać filozofię, zasiadając na tronie, ledwo przejął władzę, wrogowie zaczęli zagrażać cesarstwu.
Pomocnik Historyczny
„Cesarze Rzymu”
(100195) z dnia 09.05.2022;
Portrety;
s. 50
