Cesarz z Afryki. Lucjusz Septymiusz Sewer był pierwszym cesarzem rzymskim, który urodził się poza Europą. Wywodził się z rzymskiej Afryki, z kolonii Lepcis Magna (dziś Lebda w Libii), w której przyszedł na świat 11 kwietnia 145 r. Jego ojcem był ekwita Publiusz Septymiusz Geta, a matką Fulwia Pia, wywodząca się z rodziny senatorskiej.
Kariera młodego Septymiusza Sewera nie różniła się znacząco od karier innych osób należących do warstw wyższych rzymskiego społeczeństwa. Decyzją cesarza Marka Aureliusza włączono go do stanu senatorskiego, a w 170 r. (lub 171) został wybrany na kwestora. Następnie pełnił szereg rozmaitych funkcji w samym Rzymie oraz w prowincjach (m.in. w Afryce, Syrii i Galii Ludguńskiej), zaś ukoronowaniem dotychczasowej kariery stało się objęcie funkcji namiestnika (legatus Augusti pro praetore) prowincji Panonia Górna (na obszarze współczesnej wschodniej Austrii i zachodnich Węgier).
Stosunkowo późno, gdyż dopiero ok. 175 r., Septymiusz Sewer zawarł pierwszy związek małżeński; przyszły cesarz miał wówczas ok. 30 lat. Jego wybranką została Paccia Marciana pochodząca również z Lepcis Magna. Źródła antyczne przekazały nam informację o narodzinach z tego małżeństwa dwóch córek (nie jest to jednak pewne). Po śmierci pierwszej żony Sewer pojął za żonę Julię Domnę, wywodzącą się z wpływowej rodziny kapłańskiej z Syrii (zapewne w 185 r.). Z tego związku na świat przyszli synowie: w 188 r. Karakalla, a rok później Publiusz Septymiusz Geta.
Droga do purpury. Septymiusz Sewer objął władzę cesarską w wyniku zwycięstwa odniesionego w wojnie domowej, która wybuchła po śmierci Kommodusa, zamordowanego w ostatni dzień 192 r. Wkrótce, 28 marca 193 r., zamordowany został również następca Kommodusa, cesarz Pertynaks, który panował zaledwie trzy miesiące.