Był starszym synem cesarza Septymiusza Sewera. Przyszły princeps urodził się jako Lucjusz Septymiusz Bassianus 4 kwietnia 188 r. w Lugdunum (dzisiejszy Lyon) w prowincji Galia Narbońska, choć w późniejszym okresie oficjalnie podawał, że przyszedł na świat dwa lata wcześniej. Imię Karakalla, pod którym jest znany w historii, nie było przezeń nigdy oficjalnie używane; wywodzi się ono od nazwy długiego galijskiego płaszcza, który cesarz uwielbiał nosić.
Już jako kilkuletniemu chłopcu przypadły mu w udziale pierwsze zaszczyty, które jednoznacznie wskazywały na to, że ojciec widział w nim swojego następcę. W 195 r., po dokonaniu przez Septymiusza Sewera fikcyjnej adopcji do rodu Antoninów, otrzymał nowe imię – Marek Aureliusz Antoninus, nawiązujące do boskiego Marka Aureliusza. Rok później został oficjalnie ogłoszony młodszym współrządcą Septymiusza Sewera w randze cezara, a w styczniu 198 r., mając niespełna 10 lat – pełnym współrządzącym w randze augusta. Otrzymał też uprawnienia trybuna plebejskiego (tribunicia potestas) oraz tytuł imperatora.
W 202 r. został zmuszony przez ojca do zawarcia związku małżeńskiego z Plautillą, córką wpływowego prefekta gwardii pretoriańskiej Plaucjana. Małżeństwo to zaistniało jednak wyłącznie na papierze, a Karakalla nigdy nie ukrywał niechęci do żony. Po upadku Plaucjana (205) została ona wygnana na Wyspy Liparyjskie, a kiedy Karakalla objął pełnię władzy cesarskiej – zamordowana (211).
Po śmierci ojca zakończył rozpoczętą przez Sewera ekspedycję militarną do Brytanii, po czym został oficjalnie proklamowany cesarzem. Początkowo dzielił rządy razem ze swym młodszym bratem Getą, którego jednak szczerze nienawidził. Współpraca braci nie układała się, co rusz dochodziło między nimi do konfliktów, których apogeum nastąpiło w grudniu 211 r.