Maksencjusz

(ok. 279–312 r.) cesarz od 306 r.

Maksencjusz (Marcus Aurelius Valerius Maxentius) całe życie musiał walczyć o władzę i choć był lubiany przez rzymski plebs i pretorianów, jako poganin walczący z chrześcijańskim Konstantynem nie znalazł uznania w oczach kronikarzy.

Syn cesarza Maksymiana ogłosił się cesarzem w Rzymie 28 października 306 r. Poparł go rzymski plebs, wściekły z powodu nałożenia podatków, oraz pretorianie oburzeni decyzją o rozwiązaniu ich kohort. Nominat liczył na to, że najwyższy rangą august uzna go za cezara, tak jak kilka miesięcy wcześniej uznał Konstantyna, którego po śmierci jego ojca Konstancjusza Chlorusa cesarzem obwołały legiony w Brytanii.