Jeśli chciała przeżyć, żona cesarza musiała wykazać się przebiegłością i charakterem.
Wysoka pozycja. Najważniejsi historycy cesarstwa, Tacyt, Swetoniusz i Kasjusz Dion, poświęcali żonom cesarzy wiele uwagi. Mimo to o większości z nich wiemy niewiele albo nic. Formalnie nie mogły pełnić żadnej władzy ani podejmować kluczowych decyzji; nigdy nie stawały się królowymi na modłę bliskowschodnich monarchiń. Sądząc jednak po tych, które znamy, cechowała je uprzywilejowana pozycja – nie przypominały żon, konkubin czy faworyt w orientalnych haremach.
Wynikało to ze splotu różnych okoliczności.
Pomocnik Historyczny
„Cesarze Rzymu”
(100195) z dnia 09.05.2022;
Konteksty;
s. 110
Oryginalny tytuł tekstu: "„Odys w żeńskim przebraniu”"
