Spiski, zamachy, skrytobójstwa

Imperatorzy ginęli z rąk konkurentów do tronu, zbuntowanych żołnierzy i własnej rodziny.

BE&W Samobójcza śmierć Nerona wyobrażona przez Wasilija Smirnowa, XIX w.

Pierwsza ofiara. Na blisko 70 cesarzy Imperium Romanum (pomijając uzurpatorów), którzy władali od 27 r. p.n.e. do 395 r. n.e., ponad 40 padło ofiarą zamachów. Gdyby dodać do tego zachodnich imperatorów – od Honoriusza do Romulusa Augustulusa – liczba ta jeszcze by wzrosła.

A wszystko zaczęło się 15 marca 44 r. p.n.e. od zabójstwa Cezara. Najsłynniejszy z morderców, Brutus, zadał ostateczny cios, a Cezar wyrzekł wtedy zdanie: „I ty synu” (a nie, jak chciałby Szekspir: „I ty Brutusie przeciwko mnie!