Stefan Banach (1892–1945). Najwybitniejszy przedstawiciel lwowskiej szkoły matematycznej. Stworzył podstawy analizy funkcjonalnej i stał się światowym autorytetem w tej dziedzinie. Do jej głównych pojęć należy m.in. przestrzeń Banacha. Był autorem lub współautorem dowodów wielu twierdzeń matematycznych. Karierę akademicką zawdzięczał starszemu o pięć lat Hugonowi Steinhausowi, który ściągnął go do Lwowa, najpierw na politechnikę, a w 1922 r. na uniwersytet. „Moim największym odkryciem naukowym jest Banach” – mawiał Steinhaus, który obok Banacha był głównym animatorem lwowskiego środowiska matematycznego.
Jan Czochralski (1885–1953). Jako dziewiętnastolatek wyjechał z Wielkopolski do Berlina z zamiarem zdobycia sławy naukowej. Zaczął od pracy w aptece, a następnie został inżynierem chemikiem. Po studiach znalazł zatrudnienie w berlińskiej firmie AEG. Badał jakość metali i stopów. Wtedy właśnie opracował nowatorską metodę ich krystalizacji. Do kraju wrócił w 1930 r. i na Politechnice Warszawskiej stworzył instytut metaloznawstwa. Kilka dekad później jego metody użyto w USA do otrzymania wyjątkowo czystych kryształów krzemu, co dało początek tranzystorom i masowej elektronice. Czochralski stał się najczęściej cytowanym polskim naukowcem. Zyskał sławę, choć niestety pośmiertnie i nie we własnym kraju.
Kazimierz Funk (1884–1967). Odkrywca pierwszej witaminy i autor tego pojęcia. W 1913 r., pracując w Instytucie Pasteura w Paryżu, wyizolował w otrębach ryżowych związek chemiczny, który nazwał witaminą Bą. Funk urodził się w Warszawie, w której ukończył gimnazjum. Edukację kontynuował w Szwajcarii, naukowo pracował we Francji i USA.