Syntezy. Rzadko który okres historyczny doczekał się tak obszernej i różnorodnej literatury przedmiotu, jak dzieje Trzeciej Rzeszy. Na początek wypada odnotować wciąż warte lektury, choć w wielu miejscach przestarzałe opracowanie Franciszka Ryszki „Noc i mgła. Niemcy w okresie hitlerowskim” (pierwsze wydanie 1962). Ten znawca narodowego socjalizmu jest też autorem fundamentalnego studium „Państwo stanu wyjątkowego. Rzecz o systemie państwa i prawa Trzeciej Rzeszy” (1964) czy wciąż inspirujących „U źródeł sukcesu i klęski. Szkice z dziejów hitleryzmu” (1975). Lapidarnością stylu i oryginalnością wielu spostrzeżeń odznacza się „Historia Rzeszy Niemieckiej 1871–1945” Jerzego Krasuskiego (1969).
Dysponujemy przełożonymi na polski nowymi, syntetycznymi opracowaniami autorów zachodnich. Znany niemiecki historyk Norbert Frei jest autorem niedużego, lecz gęstego opracowania „Państwo wodzowskie. Rządy narodowosocjalistyczne w latach 1933–1945” (pierwsze polskie wydanie 2000), wyposażonego w nieduży wybór dokumentów. Już sam podtytuł zdradza, że książka koncentruje się na wewnętrznej historii; rozczarowany będzie jednak nie tylko czytelnik szukający w niej informacji o polityce zagranicznej, lecz także ten, którego interesowałaby problematyka militarna. Bardziej wszechstronne, aczkolwiek również skondensowane ujęcie zaproponował Wolfgang Benz w książce „Historia Trzeciej Rzeszy” (2006). Półalbumowy charakter ma starannie wydany tom znanego w Polsce brytyjskiego badacza Richarda Overy’ego „Trzecia Rzesza. Historia imperium” (2012). Z kolei Martin Kitchen, wcześniej znany w Polsce z opracowania „Nazistowskie Niemcy podczas wojny” (1997), jest autorem ciekawego wprowadzenia „Trzecia Rzesza.