Martin Luther King (1929–68), działacz na rzecz równouprawnienia Afroamerykanów
Martin Luther King. Zabójstwo lidera Afroamerykanów
Padł tylko jeden strzał. Jego echo wciąż jeszcze rozbrzmiewało na Mulberry Street, gdy przyjaciele ofiary wbiegli na balkon pokoju na pierwszym piętrze Lorraine Motel w Memphis, 600-tysięcznym mieście w stanie Tennessee. 39-letni pastor Martin Luther King, działacz na rzecz równouprawnienia Afroamerykanów, jeden z najmłodszych laureatów Pokojowej Nagrody Nobla (1964 r.), leżał bezwładnie z przestrzeloną głową obok płaszcza, po który wrócił chwilę wcześniej. Kula wystrzelona z karabinu snajperskiego Remington model 760 dokładnie minutę po godz. 18.00 trafiła go w policzek i zgruchotawszy szczękę, przeszła przez rdzeń kręgowy.
Agenci FBI, którzy jak zwykle obserwowali Kinga z kryjówki po drugiej stronie ulicy, widzieli na własne oczy, jak kula ugodziła ofiarę w twarz. Wbiegli do motelu i pomogli przewieźć konającego mężczyznę do szpitala św. Józefa (St. Joseph’s Hospital) w centrum miasta. King zmarł godzinę później.
W budynku naprzeciwko motelu śledczy znaleźli porzucony karabin ze śladami linii papilarnych, które, jak ustalono, należały do zbiegłego rok wcześniej z więzienia stanowego Missouri kryminalisty Jamesa Earla Raya. Jeszcze tej samej nocy kraj ogarnęły zamieszki, w których zginęło 39 osób, niemal bez wyjątku mieszkańców czarnych gett amerykańskich metropolii. USA stanęły na krawędzi wojny rasowej.
Z rodziny protestantów. King przeżył wcześniej kilka zamachów na swoje życie. Nie miał jeszcze trzydziestki, gdy w jego domu w Montgomery, stolicy stanu Alabama, wybuchła bomba. Został ugodzony nożem w pierś przez niezrównoważoną czarnoskórą kobietę, gdy w 1958 r. podpisywał swoją pierwszą książkę „Stride Toward Freedom” (Krok ku wolności) w księgarni w nowojorskim Harlemie. Opisał w niej kampanię protestacyjną przeciw segregacji rasowej w autobusach miejskich w stolicy Alabamy w latach 1955–56, której przewodził jako lider lokalnej społeczności, pastor zboru baptystów.