Brunatna czerwień RAF. Lewicowy terroryzm Frakcji Czerwonej Armii

W Republice Federalnej Niemiec nie było takich zamachów na czołowych polityków, jak w USA czy we Włoszech. Ale istniał silny polityczny terroryzm. Jakie było jego podłoże?

Zamach na Benazir Bhutto, symbol pakistańskiego feminizmu

27 grudnia 2007 r., atak zamachowca samobójcy.

Icchak Rabin. Śmierć za porozumienie pokojowe z Palestyńczykami

4 listopada 1995 r., strzały na wiecu.

Aldo Moro, porwany i zastrzelony premier Włoch

16 marca 1978 r., porwanie.

Prezydent Rwandy, Juvénal Habyarimana, ginie w samolocie przelatując nad swoją rezydencją

6 kwietnia 1994 r., zestrzelenie samolotu.

„Nie mówisz chyba, że to Olof Palme?”. Jak zginął premier Szwecji

28 lutego 1986 r., śmierć po seansie filmowym.

Indira Gandhi. Premier Indii zabita przez sikhów

31 października 1984 r., cel sikhów.

Anwar as-Sadat, udany zamach na prezydenta Egiptu

6 września 1981 r., zamach na defiladzie.

Park Chung-hee, zastrzelony prezydent Korei Południowej

26 października 1979 r., zgon przy obiedzie.

Hajle Syllasje, zabójstwo cesarza Etiopii

27 sierpnia 1975 r., uduszenie władcy.