Fajsal ibn Abd al-Aziz Al Su’ud (1906–1975), król Arabii Saudyjskiej
Śmierć króla Fajsala, władcy Arabii Saudyjskiej
Zabójstwo króla Arabii Saudyjskiej nie mogło przyjść w gorszym momencie. Tego dnia obchodzono urodziny proroka Mahometa i król Fajsal otworzył dla poddanych swój pałac w stołecznym Rijadzie. Monarcha szybko modernizującego się kraju szanował tradycje plemienne, w tym zwyczaj cotygodniowego medżlisu, królewskich posłuchań dostępnych dla szerokiej publiczności. Przy takiej okazji, przynajmniej w założeniu, można było przyjść i osobiście z nim porozmawiać, o coś zapytać, poprosić albo się pożalić. Fajsal, władca absolutny, uznawał możliwość takiego bezpośredniego kontaktu za najwyższą formę demokracji.
Na godz. 10.00 zaplanowano audiencję delegacji z sąsiedniego Kuwejtu; przewodził jej minister do spraw ropy naftowej Abdel Muttaleb al-Kazimi. W poczekalni z ministrem spotkał się m.in. królewski bratanek, 31-letni Fajsal ibn Musa’id ibn Abd al-Aziz Al Su’ud. Urzędnicy dworscy oraz uzbrojeni w miecze i broń maszynową strażnicy znali księcia. On z kolei bardzo dobrze znał się z ministrem al-Kazimim, razem studiowali na Uniwersytecie Kolorado w Boulder. Książę podążył za delegacją do sali audiencyjnej, co wyglądało tak, jakby dołączył do świty znajomego. Na widok bliskiego krewnego król się pochylił, by powitać bratanka w tradycyjnym saudyjskim geście złożenia pocałunków. Wtedy książę wyciągnął rewolwer i strzelił. Pierwszy pocisk kalibru .38 przeszył podbródek, drugi skroń, trzeci minął cel. Fajsal upadł.
Pałacowa straż powaliła zamachowca. Pobiła kolbami do nieprzytomności, jeden ze strażników uderzył księcia mieczem tkwiącym w pochwie. Obok króla w chwili oddania strzałów stał Ahmed Zaki Jamani, saudyjski minister do spraw ropy, który teraz nie pozwolił zatłuc królewskiego bratanka. Król wciąż żył. Trafił do najbliższego szpitala w ręce amerykańskiego lekarza, umarł na stole operacyjnym.