W dawnej Polsce mieszkańcy wsi (przede wszystkim chłopi) stanowili ok. 80 proc., a w epoce nowożytnej ok. 70 proc. ogółu ludności państwa; szlachta – według różnych ustaleń – 7–10 proc.
• W czasach piastowskich ogólną liczbę ludności Korony szacuje się na 1–2 mln, co by dawało ok. 0,8–1,6 mln mieszkańców wsi. Ok. 1500 r. było to odpowiednio ok. 3,8 mln i ok. 2,7–3 mln.
• Rzeczpospolitą Obojga Narodów zamieszkiwało ok. 11 mln osób w 1650 r. i ok. 14 mln w chwili pierwszego rozbioru państwa polsko-litewskiego (1772 r.). Dla wsi te liczby wynosiłyby zatem ok. 8 mln w połowie XVII w. i ok. 10 mln w ósmej dekadzie XVIII w.
• W odrodzonej Polsce w 1931 r. na wsi mieszkało ponad 23 mln z 32 mln ludności II RP (ok. 71 proc., w tym ok. 55 proc. trudniło się rolnictwem).
• Po wojennym kataklizmie, w lutym 1946 r. (w nowych granicach państwa) na wsi mieszkało ok. 16 mln z prawie 24 mln Polaków (ok. 66 proc.).
• Na przełomie PRL i III RP w 1990 r. na ogólną liczbę ok. 38 mln mieszkańców Polski – na wsi żyło ich ok. 14,5 mln (ok. 38 proc.), przy czym z rolnictwem było związanych ok. 3,5 mln (ok. 9 proc.).
• W 2020 r. na wsi mieszkało 15,3 mln spośród 38,2 mln Polaków (40,1 proc.), przy czym nadal spada zatrudnienie w rolnictwie. Gospodarstwa domowe rolników stanowią obecnie ok. 8 proc. gospodarstw domowych na wsi i 2,7 proc. w całym kraju (na ogólną liczbę 12,5 mln). W Polsce jest obecnie trochę ponad 1,3 mln gospodarstw rolnych (przy czym niecały milion dysponuje areałem nie większym niż 10 ha). W KRUS jako rolnicy jest ubezpieczonych około miliona osób.