Pierwszy elektor w rodzinie. Jako pierwszy z rodu dostał się do elitarnego grona książąt elektorów wybierających cesarza Rzeszy. Początki nie zapowiadały takiej kariery. Po przedwczesnej śmierci ojca, Fryderyka III Srogiego, jedenastolatek trafił pod kuratelę stryja Wilhelma I Jednookiego. Wkrótce w Chemnitz doszło do układu rodzinnego, na mocy którego podzielono dobra należące do rodu. Fryderyk i jego brat Wilhelm II Bogaty otrzymali jedynie niewielkie terytorium w Osterlandzie, pozostałe zagarnęli stryjowie: Wilhelm I (Miśnię) i Baltazar (Turyngię).
Nie wiadomo, jakie wychowanie i wykształcenie otrzymał Fryderyk. W ostatnich dziesięcioleciach XIV w. zajmował się przede wszystkim wojowaniem. Późną jesienią 1388 r. w wojnie między miastami z południowych Niemiec walczył po stronie Norymbergi, dowodził 200 żołnierzami. W 1391 r. wziął udział w wyprawie do Prus, gdzie walczył po stronie Zakonu Krzyżackiego z Litwinami. W trakcie tej kampanii nie tylko uczył się rzemiosła rycerskiego i nabywał ogłady, lecz także miał okazję poznać członków wielu europejskich rodów szlacheckich, którzy w niej wzięli udział.
Kłótnik. W Osterlandzie rządził wspólnie z bratem Wilhelmem II. W zawartym w 1390 r. układzie postanowili, że nie podzielą ziem, które otrzymali, dopóki pozostaną w stanie kawalerskim. Nawet gdy w 1402 r. Fryderyk poślubił siedmioletnią Katarzynę von Braunschweig-Lüneburg, do podziału terytorium nie doszło. Prawdopodobnie z powodu trudnej sytuacji finansowej, która nie pozwoliła im na utrzymanie dwóch dworów.
Gdy w 1407 r. zmarł bezpotomnie stryj Wilhelm I, Fryderyk razem z bratem objęli margrabstwo Miśni. Kilkuletni spór z kuzynem Fryderykiem V, który odziedziczył Turyngię po śmierci swego ojca Baltazara, zakończył układ zawarty w Naumburgu w 1410 r.