Wychowywany do wojska. Rządził w czasie, kiedy widać już było wyraźnie, że postępujący w USA konflikt wewnętrzny prowadzi ku wojnie domowej. Nie poradził sobie z tą sytuacją.
Pochodził z północnego stanu New Hampshire z rodziny o tradycjach wojskowych i politycznych. Ojciec, Benjamin Pierce, aktywny uczestnik wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych, jeszcze za życia syna zajmował wysokie urzędy publiczne, jak choćby gubernatora stanu. Jako chłopiec Franklin odznaczał się dobrą pamięcią, dzięki czemu pokonywał kolejne szczeble edukacji, choć niewiele się uczył, a przy tym lubił łobuzować. Ojciec wychowywał go w drylu wojskowym, często wystawiając na ciężkie próby, jak choćby wtedy, gdy 12-latkowi kazał iść pieszo na stację kolejową oddaloną o 19 km podczas deszczu i burzy. Jak twierdził sam Franklin – stanowiło to przełomowy moment w jego życiu.
Studia podjął w 1824 r. w Bowdoin College, gdzie zaprzyjaźnił się z wieloma przyszłymi amerykańskimi politykami i pisarzami (m.in. Nathanielem Hawthorne’em). Już w tym okresie ujawniło się jego zamiłowanie do wojska, założył bowiem korpus milicji akademickiej. Jego rola polegała na pilnowaniu porządku, ale kiedy zaczął wprowadzać musztrę na kampusie, władze uczelni rozwiązały organizację. Nie zniechęciło to Pierce’a do wejścia w szeregi milicji stanowej, co traktował jako ważny obowiązek obywatelski.
Uroczy, elokwentny, zaangażowany. Po zakończeniu studiów podjął półroczne kształcenie na studiach prawniczych, a także praktykował u uznanych prawników z New Hampshire, co zaowocowało otwarciem samodzielnej praktyki w 1827 r. i rozwijaniem jej z powodzeniem pomimo braku formalnego wykształcenia w tym zakresie. Już wówczas urok osobisty połączony z nietuzinkową pamięcią i elokwencją stanowiły jego wizytówkę i sposób, dzięki któremu zyskiwał wielu sprzymierzeńców.