Teksańczyk z krwi i kości. Pozbawiony skrupułów, skuteczny i godny podziwu. Zdradziecki, a jednocześnie oddany. Lyndon B. Johnson był ostatnim wielkim reformatorem w Białym Domu.
Nie sposób pojąć, kim był, nie rozumiejąc, skąd pochodził. Hill Country to niewielki skrawek Teksasu na północ od San Antonio. Ziemia tak jałowa, że nie sposób uprawiać na niej czegokolwiek. Ojciec przyszłego prezydenta Samuel Ealy Johnson był miejscowym politykiem i delegatem do stanowej legislatury. Pieniądze się go nie imały. Tracił wszystko, aby później zaczynać od zera, przez co Johnsonowie jednego roku żyli we względnym dostatku, a drugiego popadali w biedę. Będąc już prezydentem, Johnson przyznał reporterom: „Kiedy byłem młody, ubóstwo było tak powszechne, że nie zdawaliśmy sobie sprawy, że ma nazwę”.
Urodzony w 1908 r. Lyndon (najstarszy z pięciorga rodzeństwa) zapamiętał utratę rodzinnego domu zlicytowanego za długi. Jego duma – być może najcenniejsza dla każdego Teksańczyka – cierpiała, kiedy słyszał docinki, że jego ojciec jest nieudacznikiem. Palące doświadczenie wstydu naznaczyło przyszłego prezydenta. Obiecał sobie, że odniesie sukces. Jednocześnie gdyby nie ojciec, nie zainteresowałby się polityką. Nasiąkał nią od małego. Krył się pod kuchennym stołem, kiedy ojciec dobijał politycznych targów z miejscowymi oficjelami.
Wyrósł na wysokiego nastolatka o niezdarnych ruchach, długich rękach i odstających uszach. Zbierał na szkołę, pracując na dniówki. Czesne na pierwszy semestr w miejscowym college’u (75 dol.) zarobił przy budowie drogi. Na studiach udzielał się w kółku dyskusyjnym i redagując gazetę. Pełny energii, hałaśliwy i pewny siebie wyróżniał się w tłumie. W 1928 r. wziął urlop dziekański, aby pracować jako nauczyciel w meksykańsko-amerykańskiej szkole w miejscowości Cotulla.