1157 – Na gruzach zachodniosłowiańskich państewek powstaje Marchia Brandenburska, graniczny kraj Rzeszy.
1192 – Pochodzący ze Szwabii Hohenzollernowie zostają burgrabiami Norymbergi.
1228 – Pierwsi rycerze Zakonu Niemieckiego przybywają nad Dolną Wisłę.
1410 (15 lipca) – Klęska krzyżaków pod Grunwaldem, koniec ekspansji Zakonu.
1415 (30 maja) – Fryderyk I księciem elektorem Brandenburgii, początek władztwa Hohenzollernów w marchii.
1466 (19 listopada) – II pokój toruński, koniec trzynastoletniej wojny polsko-krzyżackiej, podział Prus na Królewskie i Zakonne.
1525 (8–10 kwietnia) – Traktat krakowski i tzw. hołd pruski, Prusy Książęce (powstałe w miejscu Zakonnych, po sekularyzacji Zakonu Krzyżackiego) lennem królów polskich.
1544 (20 czerwca) – Założenie uniwersytetu w Królewcu (Albertyny).
1577 (22 września) – Stefan Batory nadaje tytuł księcia Prus margrabiemu Jerzemu Fryderykowi, potwierdzenie praw dynastii brandenburskiej do sukcesji w Prusach.
1613 (25 grudnia) – Elektor Jan Zygmunt (i jego brat, książę karniowski Jan Jerzy) przyjmuje kalwinizm.
1614 (12 listopada) – Mark, Kleve i Ravensberg, ziemie nadreńskie, zostają przyłączone do Brandenburgii na mocy traktatu z Xanten.
1618 – Jan Zygmunt Hohenzollern księciem Prus i Brandenburgii, unia personalna obu państw.
1648 (16 kwietnia) – Powstanie państwowej poczty w Brandenburgii.
1657 (6 listopada) – Zatwierdzenie traktatów welawsko-bydgoskich, znoszących zależność lenną Prus Książęcych od Polski, Fryderyk Wilhelm I, zwany Wielkim Elektorem, suwerennym władcą.