Odciśnięte w architekturze
Jest co zwiedzać w Hiszpanii. Bogactwo architektury, stylów i historii
Akwedukt w Segowii. Jedno z najlepiej zachowanych dzieł inżynierii rzymskiej na świecie. Akwedukt został zbudowany w I w. n.e., za panowania Domicjana lub Trajana, a jego głównym zadaniem było doprowadzanie wody z gór Sierra de Guadarrama do miasta Segowia. Funkcję tę spełniał do 1973 r. Wykonany z ponad 20 tys. wielkich bloków lokalnego granitu bez użycia zaprawy, rozciąga się na ponad 16 km. W najbardziej charakterystycznym odcinku miejskim można podziwiać 167 arkad nałożonych na siebie na długości 800 m, o maksymalnej wysokości 28 m. Pochodzący z Flandrii podróżnik Antoine Lalaing w 1502 r. odwiedził po raz pierwszy Półwysep Iberyjski i w swojej kronice opisał jego miasta. Swoją relację z Segowii rozpoczął od zachwytu nad rozmiarami akweduktu, pisząc, że tak olbrzymi obiekt mógł zbudować tylko diabeł lub Herkules.
Architektura przedromańska w Oviedo. Od VIII do X stulecia Oviedo było stolicą Królestwa Asturii i stanowiło ważne centrum religijne i polityczne. W jego okolicach, na wzgórzu, powstawała architektura przedromańska, do której należą m.in. Santa María del Naranco, dawny pałac królewski przekształcony w kościół, oraz mniejsza świątynia San Miguel de Lillo, znana z bogatej ornamentalnej dekoracji rzeźbiarskiej wnętrza. Poniżej królewskiego wzgórza wzniesiono kościół San Julián de los Prados oraz dwupoziomową kaplicę Cámara Santa, obecnie będącą częścią katedry, gdzie przechowywano cenne relikwie. Obiekty te były inspirowane wzorcami architektury rzymskiej, bizantyńskiej i wizygockiej, ale cechują się prostotą, rytmiką oraz zastosowaniem półkolistych łuków i smukłych kolumn. Zabytki są wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO i reprezentują unikatową twórczość niewielkiej grupy chrześcijan, którzy dzięki naturalnej barierze, jaką są góry otaczające region Asturii, utrzymali swoją tożsamość artystyczną.