Karl Schulmeister (1770–1853). Szpieg Napoleona

Zaufany człowiek Napoleona.

Biografia napoleońskiego superszpiega pełna jest białych plam i sprzecznych informacji. Wiadomo, że pochodzący z Alzacji Karl Schulmeister parał się handlem artykułami żelaznymi i przemytem. Zdaniem niektórych początkowo zbierał również informacje przydatne dla wywiadu austriackiego. Aresztowany podczas jednej z przemytniczych wypraw rozpoczął współpracę z Francuzami. Przypuszcza się, że dano mu do wyboru: proces zakończony więzieniem albo szpiegostwo na rzecz republiki. Inteligentny, znający języki obce, łatwo zmieniający tożsamości i przebrania Schulmeister mógł być cennym nabytkiem – zwłaszcza jeśli wcześniej naprawdę współpracował z Austriakami i mógł występować w roli odwróconego agenta.

W pierwszych latach działalności potwierdził pokładane w nim nadzieje i stał się cenionym współpracownikiem Anne Jean Marie René Savary’ego, oficera zaangażowanego w działania wywiadu wojskowego i szybko pnącego się po szczeblach kariery. U progu wojny z Austrią w 1805 r. Savary, już jako generał i adiutant Napoleona, zaproponował cesarzowi zlecenie Schulmeistrowi tajnej misji o charakterze dywersyjno-dezinformacyjnym. Wyposażony w fałszywe dokumenty węgierskiego szlachcica (być może z uwagi na pochodzenie jednego z dziadków), usuniętego z Francji ze względu na antynapoleońskie poglądy, agent przeniknął do kwatery głównej feldmarszałka Karla Macka, którego zadaniem było zajęcie sprzymierzonej z Napoleonem Bawarii. Przedstawił mu sfałszowane dokumenty, z których wynikało, że we Francji rośnie niezadowolenie z rządów Napoleona, działa w niej silna rojalistyczna konspiracja i lada dzień należy spodziewać się wybuchu powstania.

Ponieważ Schulmeister wydał się feldmarszałkowi wiarygodnym i cennym informatorem, postanowił dołączyć go do swojego sztabu.