Akt tworzenia Izanami i Izanagi. Jak doszło do tego, że bogini słońca Amaterasu zesłała swojego wnuka Ninigiego, aby jego ród rządził na archipelagu japońskim? Musimy zacząć od mitu kosmologicznego zawartego w kronice dworskiej „Księga dawnych wydarzeń” („Kojiki”; 712 r.). Zrazu pramateria była w stanie chaosu, a potem wyłoniła się Wysoka Równina Niebios, choć ciężka materia jeszcze nie okrzepła i „na podobieństwo tłuszczu chybotała się niczym meduza”. Na Wysokiej Równinie Niebios pojawiły się pierwsze trzy bóstwa, „duchy jednostkowe o niewidzialnych postaciach”: Amenominakanushi (Pan Ogarniający Wszystko na Niebie), Kamimusubi (Najwyższa Święta Moc Życiodajna) i Takamimusubi (Boska Moc Życiodajna), następnie kolejne, jednak dopiero para demiurgów, Izanami (Wielki Duch Wzburzający Szlachetne Łono) i Izanagi (Wielki Duch Uśmierzający Szlachetne Łono), przystąpiła do aktu tworzenia.
Otrzymali oni od niebiańskich bóstw świętą włócznię oraz następujące polecenie: „Doprowadźcie do ładu tę rozchybotaną ziemię i sprawcie, by stwardniała”. Weszli na most z tęczy i zanurzyli włócznię w płynnej masie, a kropla, która spłynęła z ostrza, stwardniała i stała się pierwszą wyspą. Izanami i Izanagi zeszli na nią i zawarli związek małżeński, obchodząc słup niebiański, a następnie przystąpili do prokreacji. Jednak pierwsze dziecko urodziło się pozbawione kości, „miękkie jak pijawka”, a drugim była wyspa z piany. Demiurgowie zwrócili się do niebiańskich bóstw z zapytaniem, dlaczego ich potomstwo jest nieudane. Dowiedzieli się, że źle przeprowadzili ceremonię małżeństwa, gdyż kobieta odezwała się pierwsza. Dzięki temu, że powtórzyli ją w prawidłowy sposób, Izanami urodziła wszystkie Wyspy Japońskie i wiele bóstw ziemskich.